Soms geraak je gewoon heel toevallig met mensen aan de praat en ontdek je dat je hier en daar wat raakvlakken hebt. Zo bleek dat Barbara en ik een gezamenlijke hobby deelden: naaien.

Hoewel…. aan naaien kom ik al een tijdje niet meer aan toe maar toch ik kan het wel met erg veel plezier doen als het dan toch eens lukt. Al die mooie stofjes die in de rekken liggen te blinken, wetende dat je daarmee dan toch maar fijn iets uniek kan creëren. Die blikken als je op het werk toekomt: “oh zo mooi zeg!” waar heb je dat gekocht? Euhm, sorry, not for sale. Plezant toch?

Het patroon voor het ” naaikamerke ” was getekend. Ik was dan ook verrast om te horen dat ze er in zekere zin mee gestopt was, de zaken draaiden niet zoals gehoopt. Dat vond ik natuurlijk doodzonde en mijn eigen creativiteit borrelde op.

We bekeken samen de werkpunten en dat bleek vooral het esthetische te zijn want met haar producten was verre van iets mis. Er moest aan de looks gewerkt worden, mensen kopen immers vooral met hun ogen en niet met hun hoofd.

Zo gingen we aan de slag en maakte ik een fotoreportage van haar mooie tassen en andere hebbedingen. Ik gaf haar wat advies omtrent het website en Facebook gebeuren en voilà dat legde haar alvast geen windeieren.

De interesse groeide enorm en de mensen vinden hun weg naar het ” naaikamerke ” Missie geslaagd!